ზურგი გამითბა, ისეთი თვალები გამომაყოლა.
იჯდა და ელოდა შესაფერის მომენტს. იმდენ ხანს იჯდა, რო დაახლოებით 27 შესაფერისი მომენტი გააცილა ხვაშიადიანი მზერით.
მე ვაცდიდი, ღმეთი, რჯული. მე ხო გულმოწყალე ვარ. ბოლოს ნერვები მომეშალა ამ უნიათობის აპოთეოზზე და წამოვედი.
– მე მათ შევხედე და წამოვედი!
Tuesday, June 16, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment