იასამნის ფერი

ბილ ევანსი ისე გადასარევად უკრავს, რო მგონია მეც რაღაც გადასარევის დაწერა უნდა შევძლო როცა ვუსმენ.
ძაან ხშირად ვამბობ ამ ‘გადასარევს’ მგონი.
ყველაფერი დალაგდა როგორღაც თავში. საერთოდ რაღაც ბევრი რამე მოხდა თავისთავად, რაშია ნეტა საქმე. ყველაზე კარგია ასე. ზედმეტად თავს არ იტანჯავ რაღაც ტესტისმაგვარი ბევრ და უაზრო პასუხიანი ასევე უაზრო კითხვებით. დებილური კითხვა როა და ოთხი ერთმანეთზე დებილური პასუხი მოყვება, და შენ რო გგონია, მე რო პასუხი მაქვს, ის ვარიანტი აქ არ არიო, მარა სინამდვილეში საერთოდ რო არ გაქვს პასუხი, როგორც ასეთი. პატარა, მაგრამ კონცეპტუალურად სწორი მოდელი გამოვიდა, ცხოვრების. multiple-choice crap.
დღეს ცხელი შოკოლადი მოვიდა. სახლში ვხუმრობთ, რა შაგრენის ტყავივით პატარავდებაო. რამე ფარსაგი არ იყოს ჩვენს თავს, რაღა ვქნა:)
ქსენიკალის წონის დაკლების პროგრამის ფლაერი ეგდო შიგნით საოცარი ფრაზით: „გინდა გახდე ორჯერ მეტად?“ სულ მგონია რო დაუმთავრებელი შემოთავაზებაა. გინდა გახდე ორჯერ უფრო მეტად მაგარი მაგალითად, ხო იქნებოდა ძაან მაცდუნებელი? ეგრევე მთელი ქალაქი მივარდებოდა იმ ქსენიკლაბში. რა დებილობებს წერენ.
BP-ს თუ რომელიღაც ნიჭიერ ნავთის (დიახ) კომპანიას ქონდა კიდე გამაოგნებელი ბანერები: კითხვა იყო მგონი, რა მოაქვს ნავთობსადენსო თუ რა სარგებლობა მოაქვსო ნავთობსადენსო და პასუხი – გაცილებით უფრო მეტი.რა გაცილებით უფრო მეტი, აი რა? ან რაზე მეტი? უიმმმმ. ეს უფროც რა ცელულიტივით სიტყვაა, იქ ეკვეხება, სადაც საერთოდ არაა მისი ადგილი. მარა აკვეხებენ, თვითონ არ ენდომება ნამდვილად ამ თავისმომჭრელ რეკლამაში გამოჭენება.

ვაახ, როგორ შეიცვალა ყველაფერი. ჰმ. ისე არაჩვეულებრივად, რაღაცნაირად დამაჯერებლად, რო არც მინდა ამაზე ლაპარაკი:) რა მაგარია:)
So suck uuuup:)

4.0

Die Hard–ის მეოთხე ნაწილს შემიძლია ვუყურო გადაბმულად სანამ არ დამათენდება ან კომპიუტერს არ გადამალეწავენ თავზე, ოღონდ მართლა.
რაღაცა გადასარევად არი გადაღებული. და ისე ფანტასტიურად თამაშობენ! ეს მთავარი ზლაძეი მაინც, ეგეთი გადასარევი ტიპაჟი მეორე არ მინახავს სხვა მსგავს ფილმებში. იდეალურად თამაშობს ინტელექტუალ ზლაძეის, არაფერი არ აქვს საერთო იმ რაღაცნაირდაძაბულსახიან ბოროტ ტიპებთან, საერთოდ რო აკეთებენ ეგეთი მძაფრსიუჟეტიანი ფილმებისთვის. რაღაცნაირი იუმორი აქვს, გაბრაზებული მარა სვეტსკი, მსახიობმა ქნა ეს დარწმუნებული ვარ. მაგარი ტიპია ეს ტიმოტი ოლიფანტი.

ძაან სასაცილოა ხოლმე, ცუდი როჟები გაბრაზებული ფიზიონომიით რო დაიარებიან და იმჰოტეპივით იცინიან რატომღაც.

ნუუ ბრიუსზე აღარაფერს ვამბობ, მოწოდების სიმაღლეზე, როგორც ყოველთვის:) და ის გამხდარი ხაკერი, ჯასტინ ლონგი რო თამაშობს, უუსაყვარლესი:)))

არი არაჩვეულებრივი სცენარი, დიალოგები უტონკესი იუმორით. ვგიჟდები როგორც ყავთ შერჩეული ტიპაჟები როლებისთვის, თითქმის იდეალურად, თვალში რო უცებ გხვდება, ისეთი ნიუანსები აქვთ გაწერილი, მაქსიმალურად გათვალისწინებული ისეთი წვრილმანები, რო აღფრთოვანებას ვერ ვმალავ.
მე რათქმაუნდა უბრალოდ მოხიბლული მაყურებელი ვარ, დახარბებული რაღაცა კარგად გაკეთებულს, მარა მაინც მგონია რო ძალიან მაგარი გამოვიდა ეს მეოთხე.
რამდენადაც პათეტიკური, ცოტა პედანტი, ცოტაც გულუბრყვილო ხალხი არ უნდა იყოს ამერიკელები, თავისთავზეც მშვენივრად შაყირობენ და საერთოდაც, ყველაფერი გადასარევად გამოსდით.
პირველი არი რათქმაუნდა ძალიან კარგი, მარა მაინც ბოლო მირჩევნია. როგორც სიყვარული უკანასკნელი, სულ სხვა რომ არის:)))))

Circus in town

ორასჯერ დავწერე და წავშალე რაღაც ბოდვა. სინამდვილეში უბრალოდ გადასარევი კლავიატურა მაქვს და ბეჭდვა მომწონს. ნეტა შემეძლოს, ზუსტად დავწერო, რამდენი სისულელით მაქვს თავი გამოტენილი. მარტო თავში რო მქონდეს კიდე რაღა მიჭირს, ხანდახან ამ საარაკო სისულელეებს ხორცსაც შევასხამ ხოლმე ბრიყვული კმაყოფილებით, ისეთი მაგარი ვარ, აბა რა. თან მნიშვნელოვანიც რო მგონია და ვიპრანჭები, ჰაჰა:)
მარა ხოლმე.
ხანდახან იცი რაც არი მნიშვნელოვანი, მარა არ აკეთებ. გგონია რო დრო თავზესაყრელი გაქვს. ჯერ რა სისულელითაც ხარ დაკავებული, აი იმას მორჩები და მერე ამ მეორეს გააკეთებ, მნიშვნელოვანს. ბულშეთ, როგორც იტყვიან ჩვენში, ზემო ჰოლივუდში, სულ იქ დავძრწივარ ამ კინოების გადამკიდე, მარა მივხვდი რატომაც.
მგონია, რო ნიჭიერების, გემოვნების, ასე გასინჯე ურთიერთობების გაუგონარ დეფიციტს ვივსებ ამით. მარა ესეც ბულშეთია რათქმაუნდა.
გარშემო არაფერი აღარ არი. აი საერთოდ. რაღაცა დებილიზმის ფაფაში ვფართხალებთ.
სხვები ცხოვრობენ, ჩვენ ვფართხალებთ, ზღვაში როგორც ვიცით ხოლმე, ერთ მტკაველ ფართობზე რო უნდა ყველას ფართხალი და თავ–ყბაში ულაწუნებენ ყოველი ხელის მოქნევაზე.
უხალხოში მიყვარს მე, გრიშასავით. და გრიშა როგორია და კარგი:)

დეპეშა ბლოგერის ღვთაებას:))))

Я жива.
Скоро выставлю свою новую работу.
:)))