tzameti

საუკუნეა ავტობუსით არ მიმგზავრია. დღეს ისეთ მშვენიერი ამინდი იყო, რო გადავწყვიტე ცოტა ფეხით გამევლო და მოთმინებით დაველოდე ჩემ თარს 13 ნომერ ავტობუსს.
ოღონდ ძაან მივეჩვიე სიარულისას ყურებში მუსიკას. ისეთი შვებაა ეს უკონტროლო გაუგებარი ხმაური რო არ გესმის... ეს 'ოღონდ' იმიტომ, რომ ყურებში მუსიკით მგზავრობა ბევრად აადვილებს თბილისურ საზოგადოებრივ ტრანსპორტში ჯდომის/დგომის/წაკუზვის/ჩამოკიდების/შეკვეხების საზარელ გამოცდილებას, ფაქტიურად გამოცდას რო შპარგალკით ჩააბარებ, იმის ტოლფასია ჩემ თვალში ნახევრად საზარელი მგზავრობა.
ნახევარი გზა არაფერი გამიგია, ფეხებს ვიქნევდი დებილი ბავშვივით მუსიკის რიტმებზე და განწყობით თიიიითქმის შემიშვეს იმ ჩემს გადასარევ სამყაროში, ყველაფერი რო კარგად არი და მე ძალიან ლამაზი და მშვენიერი ვარ და უცებ გვერდით მჯდომმა ისე მძლავრად დამიწყო ნჯღრევა, რომ წამის მეასედში დამაბრუნა სააქაოს.
პირმრგვალი, უქუდო კონდუქტორი თურმე რამდენიმე წუთი ამაოდ ითხოვდა, ბილეთი მეჩვენებინა.
ბილეთი ბილეთი, ბილეთიიი
ვაჩვენე, დაკმაყოფილდა და დამიბრუნა.
ოოო, ახლა რამდენი ავტობუსში ავალ, სულ იმის ლოდინში და თვალების ცეცებაში უნდა ვიყო, ბილეთს არ მთხოვდნენ და არ მესმოდეს.
არა რა, ვერ გამოვადნე ვერაფერი ოდნავ მაინც მისაღები ამ ავტობუსებისგან...
რა მოსაწყენია.

ვერ შემისრულებს, რასაც დამპირდა:)

მეილზე შემოთავაზება მომივიდა გაზეთიდან თუ ჟურნალიდან "ნეკრო".
გამოვშტერდი.
გამოიცანით, რა თემაზე იქნება ეს გენიალურსახელიანი გამოცემა.
სულ გამოთაყვანდა ეს ხალხი.

მიშკა ისევ შემხვდა ეზოში, ისევ მაშინ, როცა ძალიან მოწყენილი ვიყავი, ჩემი საყვარელი იასამნისფერი მინდვრის ყვავილები მაჩუქა, პატარა გამშრალი კონა, სულ რომ ისეთი ლამაზი იქნება, როგორც ახლაა, მომეფერა და ისე გულიანად გამაღიმა, რო არ შეიძლება ეს ადამიანი არ მიყვარდეს.

რამდენ უაზრობაში ვკარგავ დროს, რო დავითვალო, ჩემი სინანულის ოკეანეს აავსებს, აადიდებს. მერე ის ნაპირებს გადმოლახავს, მე კიდე ჯებირები არ მაქვს, და წამართმევს ჩემს მშრალ ნაპირს, დიდ წილს წამართმევს და მე ვეღარაფერს ვიზამ.

უცნაურია, საოცრად მეძინება და მხოლოდ იმიტომ არ ვწვები, რო ჯერ ხო ადრეა დასაძინებლად... ეს გრინვიჩის მერიდიანზე გასწორებული პრინციპები დამღუპავს მე.
დურა.

რამე:)

შენიშვნა თუ გეწყინა, ესე იგი გულზე მოგხვდა, სხვა შანსი არ არი. აქედან მოვუარე, იქედანაც, მარა ეგ არი რა, იმიტომ მეწყინა, რომ გულზე მომხვდა. მორჩა.
ნეტა სწორი გამოთქმაა ეს 'გულზე მოხვედრა'?
რაც უნდა მართალი იყოს, მაინც ვერ ვიტან შენიშვნებს. მშლის. მითუმეტეს ძალიან ახლობლისგან ვერ ვიტან.
Do not get judgmental. Just be there for me. That's all I ask for. I'm not saying to not save me if I'm blindly falling off the cliff, but... I'm definitely not falling, so please don't judge. Ever.

Unfinished

Sticking with the easy way because you think you cannot possibly pull off the best option out there is not a crime. I've done it. Many people do it all the time. But let's face it, easy ways turn out to be unfair in so many levels most of the time... unfair to yourself and people around you, and boring and so painfully deprived of passion it makes me sick.
But we still do it. We choose to live the shallow life possibly with every element a standard life is supposed to contain, cause that's what people do. Pathetic really.