Nyhavn street, Copenhagen

 

მგონი აქ მარტო ცა და ზღვაა. არც მიწაა და არც მთები, არც ხეები. არი მზე, ცა და ზღვა. და ფერადი სახლები მთლად ზღვის კიდეზე, როგორც სალტკროკაში.

მე არ მჯერა ვიგინდარების, არაფერი არ არსებობსო რო მარწმუნებენ, ტყავიდან რო ძვრებიან დამაჯერონ ეს სისულელე, უღმერთო და უილაჯო უყველაფრობა. თვალებში რო მიყურებენ უტიფრად და ქლესა ღიმილით მახვევენ თავზე თავიანთ ნალოლიავებ, შემზარავ აზრებს. იმისთვის, რომ მარტო თვითონ არ იხრჩობოდნენ საკუთარი უიღბლობის ჭაობში.

ყველაფერი არსებობს. თუნდაც დაუჯერებლად არ ჩანდეს ირგვლივ. ხეც არი, მზეც არი, მიწაც არი, მთებიც არი. და ჩემთვისაც იქნება ერთი ფოთოლი, ერთი სხივი, ერთი მუჭი მიწა და ერთი სულისშემკვრელი ახედვა აწოწილი მთისკენ.აი ასე.

Blue moon :)

მემგონი აღარაფრის მეშინია.
ასეთი ჩემი თავი არ მახსოვს.
რო არ გეუბნებოდი, იმას გეტყვი, მალე:)